Wat zijn de verschillen tussen PRP en PRF ?

Hoewel er enkele fundamentele overeenkomsten zijn tussen PRP en PRF, zijn het de verschillen tussen deze twee producten die PRF tot een superieure behandelingsoptie maken. Voor beide producten is het nodig dat er bloed bij de patiënt wordt afgenomen. Bij PRP is een grotere bloedafname nodig dan bij PRF. Voor beide producten is het nodig dat het volledige bloedmonster in een centrifuge wordt geplaatst; Hier wordt het bloed vervolgens verwerkt om het in verschillende lagen te scheiden. Het bloedplaatjesrijke plasma wordt met een hogere snelheid rondgedraaid, waardoor alle zware cellen in het bloed, zoals witte bloedcellen en stamcellen, zich onderin de reageerbuis verzamelen. De lichtere bloedplaatjes en het plasma verzamelen zich vervolgens bovenin de reageerbuis. Bloedplaatjes en plasma worden vervolgens uit de bovenkant van de reageerbuis verzameld en in het gebied met weefselschade geïnjecteerd. Recenter onderzoek suggereert echter dat een bloedplaatjesproduct met een hogere concentratie bloedplaatjes, en ook een hogere concentratie van bepaalde witte bloedcellen en stamcellen, nog effectiever is dan traditioneel bloedplaatjesrijk plasma. Met deze nieuwe informatie werd bloedplaatjesrijk fibrine gecreëerd. Het PRF-product wordt op een lagere snelheid gecentrifugeerd om te voorkomen dat de bloedlagen te veel van elkaar scheiden. Hierdoor kunnen sommige witte bloedcellen en stamcellen in de bloedplaatjeslaag achterblijven die voor de behandeling is verzameld. Daarom zijn er bij PRF meer helende factoren aanwezig dan bij PRP. Bovendien veroorzaakt de lagere rotatiesnelheid minder trauma aan de individuele cellen in het bloed, waardoor er meer stamcellen in het uiteindelijke PRF-product achterblijven.

Een ander opvallend verschil tussen PRP en PRF is de concentratie bloedplaatjes in het eindproduct. Uit de literatuur blijkt dat de ideale bloedplaatjesconcentratie in een PRP-monster 2 tot 5 keer hoger ligt dan het bloedplaatjesniveau dat normaal gesproken in het lichaam wordt aangetroffen. Uit recentere literatuur blijkt dat een nog hogere bloedplaatjesconcentratie wellicht nog effectiever is bij de behandeling van weefselschade. PRF-producten bevatten ongeveer 10 keer de concentratie bloedplaatjes die in het lichaam voorkomen.

Een laatste verschil dat het vermelden waard is tussen PRP en PRF, is dat er bij de verwerking van het bloed met PRF geen anticoagulantia worden gebruikt. Bloed dat is verzameld met bloedplaatjesrijk plasma wordt in reageerbuisjes gedaan die een anticoagulans bevatten, genaamd zuurcitraatdextrose (ACD), dat voorkomt dat het bloedproduct te snel stolt. Om het bloedplaatjesproduct zo natuurlijk mogelijk te houden, bevatten PRF-reageerbuizen geen anticoagulantia. Zonder anticoagulantia in reageerbuizen wordt het natuurlijke fibrinogeen in ons bloed in de vroege stadia van de stolselvorming door trombine omgezet in fibrine. Hierdoor ontstaat een sponsachtige fibrinematrix die zorgt voor de langzame afgifte van groeifactoren die bloedplaatjes activeren en het weefselgenezingsproces op gang brengen.